25. Britney

     Jestem tak zmęczona. Ostatnie wydarzenia dają mi w kość. Po Wigilii postanowiłam nie próżnować i napisać maila do Leona ze swoją decyzją na temat przeprowadzki. Cały wczorajszy dzień spędziłam na pakowaniu swoich najpotrzebniejszych rzeczy. Mam nadzieję, że nie będę żałować swojej decyzji odnośnie wspólnego mieszkania z nim. Zawsze w razie czego mam swój dom, do którego mogę w każdej chwili wrócić, jednak nie chciałabym tego. Wszystko co robię z nim jest dla Chloe. Dla naszej małej kruszynki, która lada dzień zawita na świecie.
     Ten czas tak szybko leci. Został niecały miesiąc. Najważniejsze jest to, że jest z nią wszystko w porządku. Jest zdrowa, tak przynajmniej mówi lekarz. Ostatnio częściej mnie kopie. Średnio cztery razy dziennie. Tym sposobem wywołuje uśmiech na mojej twarzy. Tak samo jest z Leonem. Cieszy się.
     Odkąd zamieszkaliśmy razem, zmienił się. Jest bardzo opiekuńczy. Troszczy się o mnie i dziecko jak tylko może.

24. Wybacz mi

Fioletowa przestrzeń białe dodatki. To mój dawny świat w tej rezydenci. Odkąd wyprowadziłam się w tego domu obiecałam sobie, że nigdy tutaj nie wrócę. A tymczasem co? Zrobiłam to. Wróciłam po tyłu latach. Z malutkim dodatkiem. Córeczką w łonie.
To już siódmy miesiąc. Na szczęście wszystko jest w porządku z moją malutką perełką. Od pewnego czasu zaczęła kopać. Kiedy po raz pierwszy to zrobiła, przestraszyłam się. Z czasem przywykłam do tego. Można powiedzieć, że jest to coś cudownego. Takie dziwne uczucie, jednak świadczy o tym, że wszystko z moją kruszynką jest w porządku.
- Viola. - Zejdź na dół.
Nie, proszę. Nie chcę schodzić na dół. Potrzebuje samotności. Muszę przemyśleć wiele spraw. Związanych z Apple Inc. i nie tylko. Moją córeczką.
Opuściłam pokój. Podczas schodzenia po schodach na dół nie odrywałam wzroku od swojego IPhone'a. Czytałam różne artykuły o swojej firmie. Od negatywów, które wezmę pod uwagę. Po pozytywne w których jest wiele pochwał. ,,To był najlepszy rok dla Apple Inc.!" , ,,Czym nas zaskoczy Violetta Castillo w przyszłym roku?" i wiele innych podobnych tytułów. Dzięki których czułam się doceniona w tym co robię.

23.Monstrum

Pozostały dwa dni do ślubu mojej przyjaciółki, a  ja wciąż nie mam sukienki. Tak. Inteligentna Violetta Castillo zawsze pozostawia wszystko na ostatnią chwilę. W dodatku mój brzuch ciągle rośnie.
Nie jestem zbytnio zadowolona z tego powodu.
Chociaż myśl o dziecku mnie pociesza. Będę miała swoją malutką perełkę. Albo księcia. Tak czy siak nikt mi nie zabierze tego dziecka. Jest moje i tylko moje.  Nazwisko Castillo będzie o tym świadczyć.
Przemierzałam ulicami Los Angeles, w stronę swojego ulubionego sklepu z sukniami wieczorowymi.  Ciekawe czy w jakąś się zmieszczę. Mam nadzieję, że tak.  Nie przeżyłabym innego zdania. Może być luźna, ważne, aby nie podkreślała za bardzo mojego ciężarnego brzucha.
W dalszym ciągu nie powiedziałam rodzicom. Mam zamiar to w końcu zrobić w najbliższym czasie.
Muszą wiedzieć. Nie wyobrażam sobie tego, jeżeli dowiedzieli by się wszystkiego od tabloidów.
Znienawidziliby mnie. Przede wszystkim mój tata.  Który i tak mnie nie kocha.
Zdjęłam okulary przeciwsłoneczne przed wejściem do lokalu.  Czas zakupów. Od razu podeszła do mnie ekspedientka, którą kojarzę. Leigh. Przywitała mnie swoim promiennym uśmiechem.