02. Napalony prezes

       
        Po dość gorącej zabawie w towarzystwie Noah'a Graves'a, postanowiłam powrócić do swoich codziennych obowiązków. Tona e-maili, papierkowej roboty to mój świat. Co ja się oszukuję, to wszystko załatwia on. Do mnie należy reprezentowanie swojej ładniej buźki na licznych galach czy premierach. Jednak czasami wyręczam go i służę mu pomocą.

       Patrzę na godzinę. Dochodzi piętnasta, czas zbierać swoje zabaweczki do domu. Wstaję z fotelu. Biorę do ręki torebkę. Wyłączam laptopa, a po chwili kieruję się ku wyjściu z mojego wielkiego jak cholera biura. Zamykam za sobą drzwi. Wzrok kieruję w stronę biurka Noah'a.

       Oblizuję usta. Widzę narastające w nim podniecenie.

- Wieczorem u mnie. - Szepczę poprawiając stanik z butiku Victoria's Secret.

- Nie mogę się doczekać. - Słyszę jego odpowiedz

.

       Ślę mu całusa. Idę ku windą. Kiedy drzwi otwierają się, wchodzę do środka. Naciskam odpowiedni guzik i zaczynam jechać nią na dół.

       Verdas. Jak on śmiał przekroczyć próg mojej firmy? Idiota. Niech się nawet nie łudzi, że uzyska ode mnie jakąkolwiek kwotę pieniężna dla swojego pieprzonego Samsunga. Przecież to on kopiuje i kradnie moje pomysły, Przyznałby się przed samym sobą. Jednakże nie. Nie potrafi tego zrobić. Jest zbytnio zapatrzony w siebie, aby to zauważyć. 

       Wysiadam na samym dole z windy. Podchodzę do swojego białego Bentleya. Otwieram drzwi i wsiadam do niego. Wkładam kluczyki do stacyjki. Zapinam pasy i zaczynam jechać przez słoneczne ulice Los Angeles.

Ah, plaża tego mi właśnie trzeba!

        Potrzebuję relaksu po tej całej dzisiejszej sytuacji z Verdasem. Wkurzył mnie jak jeszcze nikt w moim życiu. Mam ochotę przyjechać teraz do jego firmy i zbić na kwaśne jabłko. A może nawet i zabić.

Odpędzam jednak szybko od siebie tą myśl. Nie chcę zgnić w pierdlu bez mojego ukochanego i Phone'a i opcjonalnie Noah'a, który niesie mi nieziemskie przyjemności. Utrata Apple Inc., oraz wszystkiego z nią związaną była by dla mnie bolesna.

       Wzięłam głęboki oddech. Kiedy zatrzymałam się na najbliższych światłach, włączyłam radio. Counting Stars rozgrzało atmosferę w moim aucie. Zaczęłam cicho nucić sobie piosenkę pod nosem. One Republic to mój ulubiony zespół.

       Zapaliły się zielone światła, jechałam dalej. Już tylko trzy mile dzieliły mnie od domu. Doskonale wiedziałam, co zrobię po powrocie. Nic nadzwyczajnego, a to co zwykle. Kąpiel powinna zlikwidować problem. To obmyje ze mnie znużenie po rozmowie z Verdasem.

        Po chwili zatrzymałam samochód pod swoją posiadłością. Zgasiłam silnik. Wyciągnęłam kluczyki ze stacyjki. Spojrzałam jeszcze w lusterko. Zdziwiona widokiem, uniosłam do góry brwi. Rodzice i te dwa bachory. Kurde, tylko nie to. Ten dzień gorszy być nie może.

        Obecność mojej rodziny tutaj jest ostatnią rzeczą, jakiej potrzebuje do szczęścia. Rodzice jeszcze jak Cię mogę, ale te cholerne bliźniaki. Zapowiada się ciekawe spotkanie. Z wielkim bólem wyszłam z auta. Spojrzałam na nich z wymuszonym uśmiechem.

- Kochanie. - Uśmiechnęła się Angeles.

- Cześć, mamo. - Odpowiedziałam. - Co was tutaj sprowadza?

- Przylecieliśmy odwiedzić naszą córeczkę. - Dopowiedział German.

- A, to świetnie. - Uśmiechnęłam się delikatnie. - Może wejdziemy do środka?

        Pokiwali entuzjastycznie głowami. Wskazałam gestem ręki na drzwi wejściowe. Udali się wprost do nich. Czyżby przez ich niezapowiedzianą wizytę bede musiała zrezygnować z dzisiejszej zabawy z Noah'em?

        Ten dzień jest już wystarczająco do dupy! A ich obecność tylko to potęguje. Wzdycham głośno i udaję się w ich stronę. Za pomocą kluczy otwieram drzwi i wpuszczam gości do środka. Wchodzę tuż za nimi. Rozglądam się po salonie, a nóż gdzieś są nieodpowiednie rzeczy do zobaczenia. Na szczęście nic takiego nie zauważam. Ich ciekawość to ostatnia rzecz jakiej dzisiaj pragnę.

- Mamo, tato. - Podchodzę do nich. - Może coś do picia? Jedzenia?

- Słonko, ugotujemy coś razem. - Uśmiechnęła się moja rodzicielka.

       Przytaknęłam delikatnie i wskazałam wejście do kuchni. Nie pamiętam, kiedy cokolwiek gotowałam.

- Jak sobie życzycie.
- Na co masz ochotę, kochanie?

       Na co mam ochotę? Boże, jakie jest moje ulubione danie?
- Eee yyy... - Zaczęłam mówić po chwili. - Dostosuję się do was.

- Violu, to do Ciebie przyjechaliśmy wybierz.

- Mamo, jesteście gośćmi. Wy wybierajcie.

- Lubisz spaghetti, więc może to?

        Skinęłam delikatnie. Są tu zaledwie kilka minut, a już mnie irytują.

- W takim razie będzie Spaghetti. - Powiedziałam z udawanym uśmiechem.

        Blondynka wraz z moją młodszą siostrą, dobrały się do lodówki. Cholera! Kiedy ostatnio robiłam zakupy? Masakra, chyba jakieś sto lat temu. Włożyłam palec do buzi, aby jakoś się odstresować. Dobra Violka, spokojnie. Będzie dobrze. Chyba.

- Zawsze możemy zjeść coś na mieście. - Próbowałam uratować sytuacje.

- Tata nie lubi jadać w restauracjach. - Syknęła moja młodsza siostra.

        Wywróciłam oczami, słysząc jej odpowiedź. Nienawidzę jej od niepamiętnych czasów.

        Moja nienawiść względem niej nigdy się nie zmieni.Że też ojciec musiał spłodzić tą blond idealną uczennicę. Od czasu jej narodzin zajęła moje miejsce w rodzinie. Momentalnie stała się oczkiem w głowie Germana Castillo. Najstarsza córka odeszła w zapomnienia. Gdy otrzymałam Apple Inc. pod swoje skrzydła olał to totalnie i poleciał świętować wysoką średnią  Niny na Malediwach. Bardzo mnie to zabolało. Do dziś pamiętam dokładnie ten moment. Od tego czasu mam gdzieś ojca i tą kopię mnie w kurewsko brzydkich włosach.

         Podeszłam do szafki i wyjęłam z niej odpowiednie składniki, ktore będą mi niezbędne do przygotowania włoskiego dania. Położyłam je na blacie kuchennym. Lekko pokręciłam głową i zabrałam się za przygotowania. Obok mnie pojawiła się Angeles. Spojrzałam na nią kątem oka z uśmiechem.

- Co u Ciebie? - Zapytała z tym swoim promiennym uśmiechem. Ona i mój młodszy brat widząc moje spięcia z tatą i tą siksą. Zawsze stoją po mojej stronie, widząc blondynkę jako tą najlepszą.

- W porządku. - Odpowiedziałam krótko.

- Jak w pracy, w dalszym ciągu Apple znajduje się w czołówce?

- Apple zawsze był, jest i będzie w czołówce.

- Kochanie wybacz. - Spojrzała na mnie z wyrzutem. - Jedyne o czym słyszę w domu to ten dziadowski Samsung, którym jest zafascynowany Twój ojciec.

- Nienawidzę Samsungów. - Burknęłam niezadowolona.

- Ja również słoneczko Ty moje. Jestem wierna Apple i tak pozostanie do końca moich dni.

        Uśmiechnęłam się. Ona jedyna mnie rozumie. Wspólnie zabrałyśmy się za przygotowania Spaghetti.

Bawiłyśmy się przy tym. W dość szybkim tempie zaczęłyśmy nakładać włoskie danie na talerze.

- Proszę zanieś ojcu. - Spojrzała na mnie błagalnie.

        Przytaknęłam delikatnie i wzięłam talerz. Udałam się do jadalni, w której trójka już na nas czekała.

Położyłam przed swoim tatą talerz. Uśmiechnęłam się niechętnie w jego stronę. Życzyłam mu,aby nasze danie mu smakowało.

        Następnie wróciłam do kuchni. Mama podała mi kolejne dwa talerze. Wróciłam z nimi do jadalni i postawiłam je przed moim rodzeństwem.

         Spojrzałam na bieliznę przewieszoną przez wieszak w mojej łazience. Noah uwielbia czerwień. Staram się często nosić bieliznę w jego ulubionym kolorze. Jego to podnieca, a dzięki temu nasze doznania są o niebo lepsze. Zdjęłam z siebie ręcznik, którym byłam okryta i założyłam czerwoną bieliznę.

         Spojrzałam w lustro. Prezentowałam się idealnie. Uśmiechnęłam się delikatnie i wyszłam z łazienki. Zanim weszłam do sypialni, oparłam się o framugę. Brunet od razu na mnie spojrzał.

- Już mi stoi. - Zaśmiał się. - Nie wiem jak.

- Mam nadzieję, że się teraz bardziej postarasz. Masz szansę odkupić swoje winy za dzisiejszą sytuację w moim gabinecie.

- Przepraszam, że zapomniałem prezerwatyw. - Mruknął niezadowolony z mojej postawy. - Chyba nie chcemy mieć dziecka, tak?

- Prezerwatywy masz nosić zawsze w kieszeni. Rozumiesz?

         Pokiwał głową. Uśmiechnęłam się delikatnie i podeszłam do łóżka. Usiadłam na jego skraju. Odwróciłam głowę w stronę Graves'a.

- Jutro masz być punktualnie w moim gabinecie. - Szepnęłam i przybliżyłam się do niego.

- Tak jest Pani prezes. - Mruknął przysuwając się.

- Ani minuty spóźnienia.

- Tak, tłumaczysz mi to piąty raz!

- Ciszej, bo cię zaraz stąd wywalę.

- A Twoje zapotrzebowanie?

        Wzruszyłam ramionami i usiadłam na nim. To nie jest tak, że potrzebuję codziennej dawki seksu, to po prostu przyzwyczajenie. Mruknęłam coś brunetowi na ucho, co sprawiło, że się cicho zaśmiał.

- Zaborcza jak zwykle.

         Przytaknęłam. Złączyłam nasze usta w namiętnym pocałunku.

- Uwielbiam Twoje usta.

         Zaśmiałam się, słysząc ten komentarz i popchnęłam bruneta na łóżko. Wystawił mi język. Zaśmiałam się cicho i przejechałam prawą ręką po jego torsie. Pociągnęłam go za minimalne włoski. Brunet się zaśmiał. 

         Wiedziałam, że to uwielbia. Znaliśmy się już dość długo. Doskonale wiedzieliśmy o naszych słabych punktach. Mimo wieloletniej znajomości nie jesteśmy parą. Uprawiamy przyjacielski seks. Dobrze nam z tym. Nie chcemy zmieniać tych relacji pomiędzy nami. Kochamy się takich jakimi jesteśmy. Wplotłam prawą rękę w jego włosy, przybliżając się do niego jeszcze bardziej.

- Pocaluj mnie. - Jęknął.

         Złączyłam nasze usta w namiętnym pocałunki.

- Kurwa! - Usłyszałam krzyk swojej młodszej siostry.

         Oderwałam się szybko od niego i spojrzałam niezadowolona w stronę drzwi. Nina stała z bitą śmietaną.

- Idź stąd. - Powiedziałam wściekła.

- Jesteś chora! Nie trzymasz wianka dla męża!

- Moja sprawa, mój wianek. - Syknęłam. - A teraz spadaj.

- Tato!

- Jesteście siostrami? - Zapytał szeptem Graves.

          Niechętnie przytaknęłam.

- Dziwka nie siostra.

- Wyjąłeś mi to z ust, kochanie.

          Usłyszałam dźwięk przychodzącego powiadomienia z poczty. Cicho Westchnęłam. Wstałam z bruneta i wzięłam do ręki swojego IPhone'a. Odblokowałam ekran i spojrzałam na wiadomość.

Nadawca: Leon Verdas
Temat: Piękne przywitanie
Data: 21 kwietnia 2015, 22:39
Adresat: Violetta Castillo

Panno Castillo,

Czy wszystkich swoich gości witasz bez majtek? Poniżej zamieszczam zdjęcie z naszej dzisiejszej wizyty u pani. 😉

Leon Verdas, napalony prezes Samsung Electronics.

          O kurwa... Co? Jak on zrobił to zdjęcie?!

**//**

Za Wami dwójeczka, w której znajduje się e-mail z akcentami Leona Verdasa ^^

O tak nasi drodzy, prezes Samsung Electronics namiesza w jej życiu e-mailami (ale nie tylko)!

Nina, Derek, rodzice. Huehue, niespodzianka dla Violetty, ale dość nie udana.

Wybaczcie, ale nie mam weny na notkę :(

min.35 komentarzy -> next

Nath i xAdusiax ;*