21. Chloe

-Ma.
          Spojrzałam na swojego męża z uśmiechem. Nasza mała dziewczynka. Powiedziała pierwsze słowo.  Właściwie sylabę. Tak czy siak zrobiła postęp Jesteśmy z niej dumni.
- Nasza kochana, malutka dziewczynka.
- Kocham ją.
- To dobrze. - Uśmiechnęłam się delikatnie.
- Ciebie też. - Mruknął. - Jest taka słodka.
- Ja ciebie też kocham, kochanie. Chloe jest tak samo słodka, jak ty.
- Ja. - Uśmiechnął się w moim kierunku.
- Tak, ty.
- Ma.
          Ponownie to zrobiła. Nasza malutka kopia.



- A powiedz mama? - Spytałam z nadzieją. - Mama.
- Ma.
- Ma i ma. Mama
- Da.
- Da? - Zaśmiałam się. - Powiedz mama. Ma i ma. To bardzo proste.
          Zaczęła się śmiać. Jaka ona jest cudowna.
- Powiedz ma i ma. - Próbowałam w dalszym ciągu.
- Ma.
- Brawo. I jeszcze raz ma.
          Zaczęła wierzgać nóżkami.
- Kochanie, spróbuj. Mama. Ma i ma.
- Violetta. - Leon spojrzał na mnie karcącym wzrokiem. - Ona ma sześć miesięcy.
- Ale idzie jej świetnie.
- Mówić zacznie w wieku dwóch.
          Wywróciłam oczami.
- Okej. W takim razie nie będę ją męczyć.
- Mnie możesz męczyć, wiesz gdzie. Nawet zaraz. - Zaśmiałam się.
- Jesteś wariatem.
- Dbam o swoją kondycję seksualną.
- Praktycznie codziennie. - Przeczesałam jego włosy.
- C-co? Nie prawda, dzisiaj jeszcze nie było dziennej dawki łóżka!
- No właśnie. Jeszcze nie było.
- To, może wiesz. - Poruszył brwiami. Zawsze mam z tego ubaw.
         Zaśmiałam się.
- No co?
- Śmiesznie wyglądasz, kiedy ruszasz tymi brwiami. - Wyjaśniłam.
- A ty masz śmieszną minę, gdy w Ciebie wchodzę.
- Co? - Zaśmiałam się. - Jaką? Gadaj.
- Moja słodka tajemnica.
         Przybliżyłam się do niego i spojrzałam na jego wargi.
- Powiedz mi. - Szepnęłam uroczo. - Dogadamy się?
- Zależy co masz na myśli.
- Jaką mam minę wtedy? Powiedz mi, kochanie.
- Jakbyś jadła kwaśne jabłko.
          Zaśmiałam się, słysząc to. Nie wiem czy tak faktycznie jest. Może Leon przesadza? Nikt mi jeszcze o tym nie powiedział. Chociaż?
- Tak, tak. - Spojrzałam na Chloe. - Co perełko, czas na drzemkę.
- Dokładnie. - Dodał Leon.
- Wiem, co masz na myśli. - Wzięłam ją na ręce. - Wyjdziesz stąd? Może uda mi się ją jeszcze nakarmić.
- E, a nie mogę zostać.
- Jeszcze bardziej się napalisz. Lepiej wyjdź stąd.
- Ale pójdziemy do łóżka?
- Może. - Odpowiedziałam tajemniczo. - Ja pójdę spać jakoś po jedenastej.
- C-co?
- To. A teraz zmykaj stąd.
          Chloe umie sama ssać. Radzi sobie świetnie. Ten jej uśmiech. Jest cudowny. Zaczęłam rozpinać guziki swojej koszuli. Przeniosłam wzrok na Leona, który w dalszym ciągu był w pokoju.
- Już idę! - Podniósł ręce do góry.
         Zaśmiałam się cicho. W tym czasie Leon zdążył już wyjść. Spojrzałam na Chloe i odchyliłam ramiączko stanika.
- Będziemy jeść.
         Pogłaskałam ją po policzku. Jest taka słodka. Podczas, gdy Chloe ssała z wielkim apetytem mleko z mojej piersi, spoglądała na nią z wielką miłością. Moja kochana, malutka perełka. Au, ugryzła mnie.
- Ej. - Skarciłam ją. - Koleżanko nie szalej.
         Ma trzy ząbki i ostre dziąsła. I już próbuje mnie gryźć. Ugh.
- Dobra kochanie, koniec. - Oznajmiłam po chwili.
          Spojrzała na mnie tymi swoimi zielonymi oczkami. Jest bardzo podobna do Leona. Praktycznie to jego mniejsza kopia. Póki co nie ma jakichkolwiek śladów po moich cechach. Może z czasem je zauważę. Miejmy nadzieję.
         Odłożyłam Chloe do kojca. Poprawiłam stanik i zapięłam koszule. Cicho westchnęłam. Kiedy moja córeczka zasnęła, wstałam z krzesła. Dostrzegłam Leona, który stał w drzwiach. Spojrzałam na niego zdezorientowana. Przecież miał być gdzie indziej. Co za człowiek. Wyszliśmy z pokoju. Zamknęłam drzwi za nami.
- Chyba mi coś obiecałeś. - Powiedziałam cicho, aby nie obudzić Chloe.
- Nie rozumiem.
- Miałeś nie stać w drzwiach. - Wyjaśniłam.
- Dopiero przyszedłem.
- Okej. - Cicho westchnęłam. - Ugryzła mnie.
- Ja mam tylko do tego prawo.
- No widzisz. - Splotłam nasze dłonie razem. - Ona jednak twierdzi inaczej.
- Oj, nie. Nie.
          Zaśmiałam się cicho i przybliżyłam do niego.
- Masz ochotę na romans w łóżku? - Wyszeptał.
- Mam. I to jeszcze bardzo dużą.
- Oh, już mi staje. - Wyszeptał.
         Zaśmiałam się cicho.
- W takim razie trzeba będzie coś z tym zrobić. - Mruknęłam zadziornie.
- I to w jakim tempie.
- W takim, jakie oboje bardzo lubimy. - Oparłam się plecami o ścianę.
- Bardzo kusząca propozycja.
- Na prawdę, panie Verdas? Będę to miała na uwadze.
- Mam taką nadzieję.
- Ty cała jesteś kusząca.
- Weź przestań. - Odpowiedziałam zarumieniona.
- Nie mam zamiaru.
- Chodź tutaj do mnie. - Szepnęłam uroczo i przyciągnęłam go do siebie.
- Pieprz mnie dzisiaj.
         Zaśmiałam się cicho. Jego wyobrażenia. Czasami mnie przerażają. I to jak.
- Dobra, chodź. - Mruknęłam tuż przed jego wargami. - Póki jeszcze Chloe śpi.
- Pośpi długo, mam zamiar zrobić maraton.
- Maraton. - Powtórzyłam zadowolona.
- O tak.
- To chodźmy.
         Zaczęłam głośniej oddychać. Cholera. To był tylko sen. Przepiękny sen. Ja, on i nasze dziecko. Chciałabym, aby to wszystko było prawdą. Chciałabym być jego żoną. Jednak wszystko komplikuje jego chore zamiłowanie do BDSM. Nie byłby ojcem, który kocha swoje dziecko. To przykre.
         Cholera. Muszę ochłonąć. Potrzebuję wody. Wstałam z łóżka. Narzuciłam na siebie szlafrok i wyszłam z sypialni. Dom Christophera jest taki piękny. W podobnym stylu jest dom Verdasa. Coś ich łączy. Zeszłam na dół po schodach i skierowałam się w stronę kuchni.
        Chloe. Śliczne imię. Podoba mi się. Dla mojej malutkiej perełki. Położyłam lewą rękę na brzuchu i weszłam do pomieszczenia.
        Zapaliłam światło.
- Spytałam zdziwiona na widok swojego przyjaciela.
        Obrócił się w moją stronę.
- Nie mogę spać. - Szepnął.
- Ja też. - Westchnęłam i podeszłam do niego.
- Brakuje mi ciepła.
- Ciepła? - Powtórzyłam.
- Kobiety.
- Wszystko będzie dobrze. Znajdziesz kiedyś tą jedyną, zobaczysz.
- Już znalazłem, ale ona mnie nie kocha.
- Przykro mi. - Szepnęłam.
- Nie ma czego.
- Zobaczysz, będzie dobrze. Jak nie ona to poznasz inną.
- Ja pragnę jej.
- To powiedz jej to jeszcze raz. Spróbuj. Może akurat ci się uda.
- Nie. Ma dziecko z innym.
- Chociaż się postaraj.
- Mam jej powiedzieć, kocham Cię?
- Powiedz jej, że zależy ci na niej i bardzo chciałbyś, aby pomiędzy wami do czegoś doszło. Jeżeli ta kobieta nie jest z nikim związana, może uda ci się osiągnąć sukces. Jeżeli jest... Będzie ciężko.
          Wzięłam do ręki szklankę i nalałam do niej wodę.
- Violetto, kocham Cię.
         Spojrzałam na niego.
          On jaja sobie robi?! Ja i on? Nie, raczej nie. Przecież my... Ludzie. Jestem w ciąży z jego przyjacielem! Byłam z nim dwa razy w łóżku, ale parę miesięcy temu! Nie liczyłam, że poczuje coś do mnie. Dwa cienkie razy. A on mnie pokochał. Jakim cudem?
- Mnie? - Spytałam dla pewności.
- Tak, Ciebie.
          Pięknie. Nie mogę z nim być. Nie jestem jeszcze gotowa na to. Poza tym, jestem w ciąży. Nie z nim... Tylko z Leonem. Dupkiem bez serca. Który uwielbia BDSM. Oh, jakie to piękne.
- To miło. - Odpowiedziałam po chwili i upiłam łyk wody.
- Co o tym myślisz?
- To miło z twojej strony, Christopher. Doceniam to.
- Jaśniej.
- Mam prośbę. - Postanowiłam zmienić temat.
- Zamieniam się w słuch. - Oparł się o blat.
         Podeszłam bliżej niego i spojrzałam mu w oczy.
- Chodzi o to, żebyś udawał, że zostaniesz ojcem tego czegoś. - Wskazałam na swój brzuch. - Leon jest święcie przekonany, że to jego dziecko, ja jednak nie mam zamiaru widzieć go w roli ojca, dlatego skłamałam i powiedziałam, że zdradziłam go w Paryżu. - Cicho westchnęłam i skrzyżowałam ręce na piersiach. - Jeżeli się nie zgodzisz, zrozumiem to. Jeżeli jednak będziesz chętny, zapłacę ci. Duże pieniądze.
- Zgadzam się. - Wyznał po dłuższej chwili. - Nie płać mi.
- Dziękuję. - Uśmiechnęłam się i Przytuliłam do niego. - Dziękuję.
         To wiele dla mnie znaczy.
- Dla Ciebie wszystko.
- Dziękuję. - Powtórzyłam po raz kolejny.
- Przyjemność po mojej stronie.
         Podniosłam głowę i spojrzałam na niego. Ideał.
- Mogę spać z tobą? - Spytałam szeptem.
- Jeśli chcesz.
- Nie będzie to dla ciebie problemem?
- To będzie przyjemność.
         Uśmiechnęłam się. Co się ze mną dzieje? Z jednej strony to mój przyjaciel, zaś z drugiej... Zależy mi na nim. To jest trudne. Nie wiem, co mam robić. Cholerne niezdecydowanie.
         Może z czasem moje nastawienie względem niego ulegnie zmianie? Tak samo jest z dzieckiem.
Oswoiłam się z tym i zaakceptowałam je pomimo początkowej nienawiści. To będzie Chloe. Moja malutka, kochana perełka. Jeszcze tylko kilka miesięcy.
        Dopiłam szybko wodę w swojej szklance i spojrzałam na Christophera.
- Już?
         Przytaknęłam.
- Chodźmy.
- Do ciebie czy do mnie? Znaczy się pokoju gościnnego.
- To nie pokój gościnny. - Szepnął. - Śpisz w mojej sypialni.

***

          Upiłam kolejny łyk wody niegazowanej i cicho westchnęłam. Kolejna godzina pracy dobiegła końca. Jeszcze tylko dwie i będę wolna.
          Wypadałoby trochę mniej pracować, dla mojego malutkiego skarbu. Jednakże nie mogę. Nie umiem i nie potrafię. Apple Inc. jest dla mnie bardzo ważne szczególnie teraz przed prezentacją najnowszego modelu IPhone'a.
          Muszę dać z siebie wszystko, właśnie teraz. Te tygodnie są bardzo ważne. Dziecko też.... Muszę pogodzić obie rzeczy. Dam radę. Chloe i Apple Inc. Usłyszałam nagle ciche pukanie do drzwi.
- Proszę. - Powiedziałam, nie odrywając wzroku od papierów.
- Hej, piękna.
Noah.
         Podniosłam głowę do góry i spojrzałam na niego. Uśmiechnęłam się delikatnie.
- Mogę?
- Emm.. Tak, jasne. - Wskazałam na fotel.
- Dzięki.
          Usiadł na przeciwko mnie. Założył nogę na nogę. Odłożyłam długopis na bok i spojrzałam na niego zaciekawionym wzrokiem.
- Przyszedłem złożył gratulacje, najseksowniejszej kobiecie świata według magazynu People.
         Słucham? Że co?!
- Chyba coś im się pomyliło.
- Nie. Widnieje Violetta Castillo.
         Zaśmiałam się.
- To prawda!
- Od kiedy niby jestem tą najseksowniejszą?
- Od. - Spojrzał na zegarek. - Dwudziestu minut.
- Boże, na tym świecie żyją sami wariaci. - Szepnęłam.
- Nie rozumiem.
- Ja najseksowniejsza? - Wskazałam na siebie. - Co? Gdzie? Jak?
- Wszędzie.
         Wywróciłam oczami i pokręciłam przecząco głową.
- Tyłek, cycki. Mam wymieniać dalej?
         Przytaknęłam.
- Pochwa.
- Boże. - Wywróciłam oczami.
- Prawda.
- Dobra, nie chcę rozmawiać na ten temat. - Machnęłam ręką. - To wszystko?
- Jesteś w ciąży, prawda?
- Noah. Nie chcę rozmawiać na ten temat.
- Tak czy nie.
         Nie odpowiedziałam.
- Powiedz.
        Odwróciłam wzrok w drugą stronę. No co mu to?
- Skąd w ogóle to pytanie? - Udałam zdziwioną.

***
          Relaks, relaks i jeszcze raz relaks w towarzystwie Christophera to coś na co czekałam cały dzień.
 Przystojny  szatyn wie jak dogodzić kobiecie. Szczególnie po wyczerpującym dniu. Masaż. Och, jego zwinne rączki. To stworzony masażysta.
- Kocie, i jak? Lepiej?
- O wiele. - Odpowiedziałam zadowolona.
- Życie ze mną jest o wiele lepsze.
- Domyślam się.
          Klepnął mnie lekko w tyłek. Podniosłam głowę i spojrzałam na niego.
- Ej, a to za co? Też jesteś fanem BDSM.
- Zaczepka. - Zaśmiał się.
         Wywróciłam oczami. Co za facet. Nienormalny, ale kochany.
- Jak się czujesz mamusiu?
- Teraz lepiej, o wiele lepiej.
- Moja zasługa.
          Mruknęłam zadowolona. Jest idealnym kochankiem. Potrafi się zatroszczyć o kobietę. Nie to co tamten dupek. Mam teraz gdzieś to, co się z nim dzieje. Niech nawet ginie w swojej spermie. Co z tego, że jest ojcem mojego dziecka? Nie obchodzi mnie to. Nie pozna jej, albo jego. Nie pozwolę na to. Nie skrzywdzi mojego dziecka. Będzie się trzymać z dala od niego. Niech nawet nie liczy na nazwisko.
          Spojrzałam na Christophera i uśmiechnęłam się delikatnie.
- Słyszałeś, jaki tytuł dzisiaj otrzymałam?
- Nie.
- Nie wiem po co mi to. Jakaś paranoja. - Wywróciłam oczami. - Najseksowniejsza kobieta na świecie według People.
- To trzeba opić!
- Opić? Nie mogę.
- Soczkiem.
- Aha. - Zaśmiałam się. - Okej.
- Malinowym.
         Przytaknęłam.
- Mój ulubiony owoc.
- Wiem. Mówiłeś mi o tym wcześniej.
- Szkoda, że nie ma takich prezerwatyw.
- Kto wie może za niedługo zaczną takie produkować?
- Dla nas.
          Skinęłam. O jejku. Nas? Sięga w przyszłość. Nie wiem z kim będę związana za dwa lata. Mam dziecko. I to z jego najlepszym przyjacielem.  Kurwa. To wszystko jest takie skomplikowane. Całe moje życie.
- Dziękuję za ten niesamowity masaż. - Powiedziałam, kiedy skończył.
- Przyjemność po mojej stronie.
- Na prawdę. Od razu lepiej.
          Pokiwał głową. Zszedł ze mnie. Usiadł obok. Spojrzałam na niego.
- Śpimy razem, tak?
           Przytaknęłam.
- Jesteś taka ciepła.
- Cieszę się.
- Kochana.
          Uśmiechnęłam się delikatnie. Okryłam się kołdrą. Wzięłam do ręki swój telefon. Weszłam na pocztę, aby upewnić się, że nie dostałam maila od nikogo.

Nadawca: Leon Verdas
Temat: Potomstwo
Data: 28 maja 2015, 22:49
Adresat: Violetta Castillo
Violetto,
Wiem, że pomiędzy nami już nigdy nie będzie tak samo... Spieprzyłem sprawę. Nie powiedziałem Ci o soim zamiłowaniu. Żywiłem Cię kłamstwami. Których żałuję.
Bez Ciebie jestem wrakiem człowieka. Brakuje mi Twojego uśmiechu na pobudkę i ciętych ripost w moim kierunku.
Właściwie piszę z pytaniem. Jak się czujesz? jesteś brzemienna. Nosisz pod swoim sercem owoc naszej miłości, której już niestety nie ma.
Leon Verdas, prezes Samsung Electronics.

          Jak się czuję? Skąd takie pytania? Zmienił się? Raczej nie. To Leon Verdas. Gra dobrą minę do złej gry.
Jest w tym mistrzem. Powinnam mu odpisać? Nie, nie mogę. Odłożyłam telefon na bok.
- Idziemy spać mamusiu?
- Tak. Idziemy spać.
- Dobranoc.
- Dobranoc.
- Kocham Cię. - Szepnął wtulając się we mnie.
- Wiem o tym. - Splotłam nasze dłonie razem. - Wiem, Christopher.

Od autorek: Boom, kto by sie spodziewał Violetty i Chrisa razem! o.O Sen Violetty, meil od Leona. Akcja powoli przyśpiesza ^^
Nie będę się rozpisywać, już późno :(
50 komentarzy -> rozdział 22

Nath i xAdusiax :>